De indirecte geneugten van de Corona-crisis

De Corona-crisis lijkt alles in het leven wat fletser te maken. We spenderen hele dagen in onze huizen, mengen ons niet zomaar tussen andere mensen en een vluchtige romance in de plaatselijke kroeg zit er al helemaal niet in. En dan heb ik het niet eens gehad over de ziekte en dood om ons heen. Zeker nu de dagen korter worden, kan dit stemmen tot enige sikkeneurigheid. Vandaar dat ik in deze blog een ander geluid wil laten horen. We weten nu wel dat Corona vreselijk is. Zijn er binnen het nieuwe normaal wellicht misschien een paar prettige verrassingen? Zeker wel. Naast de directe ellende die Corona ons brengt, zijn er verrassend genoeg ook een aantal indirecte geneugten.

Niemand in de stad

Het massatoerisme toonde zich de afgelopen decennia in steeds grotere maten problematisch. Venetie was de laatste jaren meer een pretpark dan een historische stad. De fresco's van Michelangelo in de Sixtijnse Kapel van Vaticaanstad waren letterlijk weg aan het vagen van de lucht die vele duizenden toeristen dagelijks uitademen in de slecht geventileerde ruimte. Ook in onze eigen hoofdstad toonde het massatoerisme zijn destructieve effecten. Zo verwerden de Wallen iedere avond tot Sodom & Gomorra. Persoonlijk ergerde ik mij ook aan het alomtegenwoordige geluid van rolkoffers in de permanente drukte, maar ik had me er eigenlijk al mee verzoend dat dit iets was waarmee ik moest leren leven. Totdat er plots niemand in de stad was.

Toerist in eigen stad

De afgelopen week ben ik naar het Van Gogh-museum gegaan. Ik was er al eerder geweest, maar destijds kon ik niet op mijn gemak naar de schilderijen kijken. Het was simpelweg te druk. Dit keer is er geen hond! In alle rust wandel ik door het leven van Van Gogh. Ik zie zijn gelukkige jaren en zijn manische jaren, beiden op hun eigen manier resulterend in prachtige schilderijen. Zelfs Van Gogh's Zonnebloemen kan ik in alle rust bewonderen. Op weg naar huis heb ik het gevoel dat ook sommige andere Amsterdammers de herwonnen rust in hun stad best kunnen waarderen. Een bewoner van een van de drukste straten van Amsterdam is lekker aan het klussen. Er staat een bouwbakkie voor zijn deur, maar niemand maakt zich er druk om dat de weg deels geblokkeerd is. Mensen zijn wat vriendelijker tegen elkaar. Amsterdam is minder heetgebakerd. Ik hoor geen rolcontainers en geen schreeuwende toeristen. Het enige wat ik hoor ik het vallen van puin in de vuilcontainer. Voor de rest voelt de grootste stad van Nederland weer even als een gemoedelijk dorp.